Και αν είναι να χαθώ, ας χαθώ και πάλι μες το όνειρο
σ' ότι αξίζει να μένει ζώντανο, σ΄ ότι αντέχει στον καιρό.
Τα όνειρα είναι η μικρή κάλπικη συντροφιά του ανθρώπου. Οι δότες των ελπιδοφόρων φτερών. Τα όνειρα είναι πάντοτε η αφορμή για κάτι μεγάλο, για κάτι "ακατόρθωτο". Γεννιούνται, πλάθονται, διαμορφώνονται, ξεχνιούνται, καταστρέφονται. Ναι καταστρέφονται. Και αν δεν καταστραφούν, ξεχνιούνται. Έτσι πάει, έτσι το βλέπω.
Δεν θέλω να είμαι κυνικός αλλά πάντοτε καταλήγω να είμαι. Και πως να μην είμαι δηλαδή; Τα δικά μου όνειρα ποτέ δεν πραγματοποιούνται. Ίσως ζητάω πολλά, ίσως δεν προσπαθώ αρκετά, ίσως δεν θέλω να προσπαθήσω. Ναι, μάλλον δεν θέλω να προσπαθήσω γιατί ποιος ο λόγος να ζεις χωρίς όνειρα; Γιατί να αγωνίζεσαι;
Όπως και να' χει, δεν έχω κανένα παράπονο. Απλά αναρωτιέμαι πως είναι να πραγματοποιείς τα όνειρα σου. Είναι το ίδιο όπως όταν χάνεσαι σ' αυτά; Πρέπει να μάθω, αλλά εάν μάθω σημαίνει πως πραγματοποίησα ένα όνειρο, πως τελείωσε. Αλλά όντως τελείωσε, όντως τελειώνει ή τότε αρχίζει;
Κάθε αρχή συνοδεύεται με ένα τέλος, κρυφά ή φανερά, ηθελημένα ή όχι. Η κοινωνία μας όμως λέει το αντίθετο: "Κάθε τέλος σημαίνει μια καινούρια αρχή". Δεν είναι ότι το θεωρώ λάθος αλλά ακούγεται λάθος. Το σωστό θα ήταν: Για κάθε τέλος, κάνε μια καινούρια αρχή. Τίποτα δεν αρχίζει από μόνο του και τίποτα δεν τελειώνει από μόνο του. Τίποτα δεν χάνεται, το χάνουμε, τίποτα δεν ξεχνιέται, το ξεχνάμε.
Από την άλλη, τίθεται το ερώτημα: Όνειρα ή Στόχοι; Η διαφορά βασίζεται στο "ακατόρθωτο". Λέμε πως οι στόχοι είναι κατορθωτοί με την προσπάθεια, και όντως έτσι είναι. Συνηθίσαμε να λέμε πως δεν υπάρχει κάτι που να μην μπορούμε να κάνουμε, φτάνει να το θέλουμε. Η θέληση μέσα μας θα μας οδηγήσει στην επιτυχία. Δεν θέλω να πιστεύω πως έχω λιγότερη θέληση απ' αυτή που χρειάζομαι γιατί κάθε βράδυ, παρά την καταστροφή που συμβαίνει έξω, γεμίζω πείσμα και θέληση για την επόμενη μέρα. Και ξυπνώντας το πρωί νιώθω χαμένος στο κόσμο των νικητών. Αντικρίζοντας αυτά που θέλω να κάνω νιώθω δυνατός μεν, αλλά απαισιόδοξος. Τι έγινε όλη αυτή η θέληση; Τα όνειρα θα την απορρόφησαν φαίνεται.
Βασισμένος στην διαφορά ονείρων και στόχων, λέω πως τα όνειρα είναι οι μερικώς ακατόρθωτοι στόχοι. Οι στόχοι που φοβόμαστε να εκπληρώσουμε, κι ας διοχετεύουμε όλη την θέληση μας σ' αυτούς. Γι' αυτό και τα όνειρα πολλών ανθρώπων παραμένουν ανεκπλήρωτα. Επειδή εμείς οι άνθρωποι τελικά βάζουμε όνειρα αλλά δινόμαστε στους στόχους. Δεν μας ενδιαφέρει τι είναι πιο σημαντικό, αλλά μας ενδιαφέρει η επιτυχία. Προσπαθώντας να ξεφύγω από αυτή την αντίληψη θα προσπαθήσω να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα και να πετύχω τους στόχους μου ατομικά όχι όμως ατομικιστικά.
Και επειδή ίσως σας κούρασα, μάλλον ήρθε η ώρα να σας πω το πρώτο "Καλώς σας βρήκα" συνοδευόμενο από ένα μικρό "αντίο". Ή απλώς, γεια σας!
σ' ότι αξίζει να μένει ζώντανο, σ΄ ότι αντέχει στον καιρό.
Τα όνειρα είναι η μικρή κάλπικη συντροφιά του ανθρώπου. Οι δότες των ελπιδοφόρων φτερών. Τα όνειρα είναι πάντοτε η αφορμή για κάτι μεγάλο, για κάτι "ακατόρθωτο". Γεννιούνται, πλάθονται, διαμορφώνονται, ξεχνιούνται, καταστρέφονται. Ναι καταστρέφονται. Και αν δεν καταστραφούν, ξεχνιούνται. Έτσι πάει, έτσι το βλέπω.
Δεν θέλω να είμαι κυνικός αλλά πάντοτε καταλήγω να είμαι. Και πως να μην είμαι δηλαδή; Τα δικά μου όνειρα ποτέ δεν πραγματοποιούνται. Ίσως ζητάω πολλά, ίσως δεν προσπαθώ αρκετά, ίσως δεν θέλω να προσπαθήσω. Ναι, μάλλον δεν θέλω να προσπαθήσω γιατί ποιος ο λόγος να ζεις χωρίς όνειρα; Γιατί να αγωνίζεσαι;
Όπως και να' χει, δεν έχω κανένα παράπονο. Απλά αναρωτιέμαι πως είναι να πραγματοποιείς τα όνειρα σου. Είναι το ίδιο όπως όταν χάνεσαι σ' αυτά; Πρέπει να μάθω, αλλά εάν μάθω σημαίνει πως πραγματοποίησα ένα όνειρο, πως τελείωσε. Αλλά όντως τελείωσε, όντως τελειώνει ή τότε αρχίζει;
Κάθε αρχή συνοδεύεται με ένα τέλος, κρυφά ή φανερά, ηθελημένα ή όχι. Η κοινωνία μας όμως λέει το αντίθετο: "Κάθε τέλος σημαίνει μια καινούρια αρχή". Δεν είναι ότι το θεωρώ λάθος αλλά ακούγεται λάθος. Το σωστό θα ήταν: Για κάθε τέλος, κάνε μια καινούρια αρχή. Τίποτα δεν αρχίζει από μόνο του και τίποτα δεν τελειώνει από μόνο του. Τίποτα δεν χάνεται, το χάνουμε, τίποτα δεν ξεχνιέται, το ξεχνάμε.
Από την άλλη, τίθεται το ερώτημα: Όνειρα ή Στόχοι; Η διαφορά βασίζεται στο "ακατόρθωτο". Λέμε πως οι στόχοι είναι κατορθωτοί με την προσπάθεια, και όντως έτσι είναι. Συνηθίσαμε να λέμε πως δεν υπάρχει κάτι που να μην μπορούμε να κάνουμε, φτάνει να το θέλουμε. Η θέληση μέσα μας θα μας οδηγήσει στην επιτυχία. Δεν θέλω να πιστεύω πως έχω λιγότερη θέληση απ' αυτή που χρειάζομαι γιατί κάθε βράδυ, παρά την καταστροφή που συμβαίνει έξω, γεμίζω πείσμα και θέληση για την επόμενη μέρα. Και ξυπνώντας το πρωί νιώθω χαμένος στο κόσμο των νικητών. Αντικρίζοντας αυτά που θέλω να κάνω νιώθω δυνατός μεν, αλλά απαισιόδοξος. Τι έγινε όλη αυτή η θέληση; Τα όνειρα θα την απορρόφησαν φαίνεται.
Βασισμένος στην διαφορά ονείρων και στόχων, λέω πως τα όνειρα είναι οι μερικώς ακατόρθωτοι στόχοι. Οι στόχοι που φοβόμαστε να εκπληρώσουμε, κι ας διοχετεύουμε όλη την θέληση μας σ' αυτούς. Γι' αυτό και τα όνειρα πολλών ανθρώπων παραμένουν ανεκπλήρωτα. Επειδή εμείς οι άνθρωποι τελικά βάζουμε όνειρα αλλά δινόμαστε στους στόχους. Δεν μας ενδιαφέρει τι είναι πιο σημαντικό, αλλά μας ενδιαφέρει η επιτυχία. Προσπαθώντας να ξεφύγω από αυτή την αντίληψη θα προσπαθήσω να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα και να πετύχω τους στόχους μου ατομικά όχι όμως ατομικιστικά.
Και επειδή ίσως σας κούρασα, μάλλον ήρθε η ώρα να σας πω το πρώτο "Καλώς σας βρήκα" συνοδευόμενο από ένα μικρό "αντίο". Ή απλώς, γεια σας!
